تو ادامه ی من هستی .

ادامه ی یک رودخانه است

و دستانت

ادامه ی یک درخت .

شانه هایت

کوه پایه است وُ

چشمانت

ادامه ی خورشید

قلبت

انارِ ترک خورده ی کوردستان وُ

نامت

ادامه ی یک گیاه است که در زمستان می روید

گریه ات

ادامه ی دریاست و خشکی های بعد از آن .

خنده ات

ادامه ی شعرِ پل الوار است

وقتی که تو را به جای تمامِ نی که ادامه نداده ام ادامه می دهم .

نگاه که می کنی

نگاهت ادامه ی یک پنجره است

و چشم که می بندی

چهره ات

ادامه ی دیوار چین .

حرف که می زنی

صدایت

ادامه ی آواز پرندگان است

وقتی که شب خاموششان کرده است

و لب که میبندی !

سکوتت ادامه ی کویر .

تو ادامه ی همه چیز هستی

و سطر آخرِ هر شعر عاشقانه

در تو به پایان می رسد .

با ادامه ی این شعر راه برو

با ادامه ی این شعر نگاه کن

با ادامه ی این شعر حرف بزن

عاشق شو

ببوس

با ادامه ی این شعر زندگی کن

تو ادامه ی من هستی .